گذشته از هزینه هایی که هر یک از طرفین یا خویشاوندان آن ها در طول دوره نامزدی به دلیل ووجود این رابطه می نمایند. هر یک از طرفین ممکن است هدایایی به طرف دیگر یا خویشاوندان وی داده باشد.
هدیه بر مبنای عرف و عادت و نیز تعریفی که علمای حقوق از آن داشته اندیک نوع هبه است؛ هبه نیز قراردادی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجانا به کسی تملیک می نماید و بنابراین دریافت کننده هدیه مالک آن مال می شود و به تبع آن می تواند در آن تصرفات مالکانه داشته باشد.
البته هدایایی که در دوران نامزدی داده می شود تابع مقررات خاصی می باشد و قواعد هبه در مورد آن ها صدق نمی کند. ماده 1037 قانون مدنی در مورد بازگرداندن هدایا پس از بهم خوردن نامزدی چنین بیان داشته است که:« هر یک از نامزدها می تواند، در صورت بهم خوردن وصلت منظور، هدایایی را که به طرف دیگر یا ابوین او برای وصلت منظور داده است مطالبه نماید. اگر عین هدایا موجود نباشد، مستحق قیمت هدایایی خواهد بود که عادتا نگاهداشته می شود، مگر اینکه آن هدیا بدون تقصیر طرف دیگر تلف شده باشد.»
ماده 1038 می گوید:«مفاد ماده قبل از حیث رجوع قیمت در موردی که وصلت منظور در اثر فوت یکی از نامزد ها بهم بخورد، مجری نخواهد بود.» بنابر این دو ماده باید بیان داشت بین هدایایی که عین آن ها موحود است و نیز هدایایی که تلف شده است باید تمایز قائل شد و اگر عین هدیه ها موجود باشد، هدیه دهنده در صورت بهم خوردن نامزدی می تواند آن هارا استرداد نماید که می توان علت آن را این گونه بیان داشت که با از میان رفتن ارتباط موجود بین دو طرف و نیز بهم خوردن وصلت مورد نظر، دلیل هدیه دادن از میان رفته و منصفانه است که قائل به بازگردانی هدایای طرفین به هدیه دهنده باشیم. اگر هدایا از بین رفته باشد می توان دو فرض را متصور شد؛
فرض اول در صورتی است که که هدیه از چیزهائی بوده است که عادتا نگاه داشته نمی شود و از اشیاء مصرف شدنی بوده است؛ مانند شیرینی، عطر، صابون و فرض دوم در مواردی است که هدیه از مواردی باشد که نگاه داشته می شود مانند ساعت و پارچه. در مورد فرض اول با توجه به دو ماده مذبور باید بیان داشت که هدیه دهنده حق مطالبه قیمت نخواهد داشت؛ ولی در فرض دوم مستحق بهای هدیه خواهد بود به جز در دو مورد: 1. مورد هدیه بدون تقصیر گیرنده تلف شده باشد و از آن جا که اصل عدم تقصیر گیرنده حاکم است، اثبات تقصیر بر عهده ی هدیه دهنده است.چون هدیه گیرنده مالک آن به شمار می رود و تصرفات او مالکانه به حساب می آید؛ اثبات و احراز تقصیر او در تلف مال دشوار است.
به هر حال، تقصیر به معنی رفتار نامتعارف و شامل تعدی و تفریط است. 2. موردی که بهم خوردن نامزدی ناشی از فوت یکی از نامزد ها باشد. با وجود شرایط مزبور، عین یا قیمت هدایایی که هر یک از نامزدها به طرف دیگر یا ابوین او برای وصلت منظور داده است، طبق نص ماده 1037 قابل مطالبه است. با توجه به علت مشترک هدیه دادن و استرداد آن در موارد دیگر می توان هدایایی که یکی از طرفین به دیگری داده است را نیز قابل استرداد دانست ، اما به سختی می توان به اشخاصی که به مناسبت ازدواج هدایایی به نامزدها داده اند، اجازه داد که عین یا قیمت آن ها را در صورت بهم خوردن نامزدی مطالبه کنند( مگر در حدودر که هبه در قانون مدنی ایران قابل رجوع است.) چه ظاهر این است که قانون گذار این حق را فقط به هر یک از نامزدها داده است.
